WAT IS ROESTVASTSTAAL TEGENWOORDIG

Ten tijde van de Eerste Wereldoorlog liep er in Engeland een onderzoek naar het verbeteren van geweerlopen zodat ze beter bestand waren tegen roestvorming. Er werd bij toeval ontdekt dat als er een legering van ijzer en chroom wordt toegepast waarbij er minimaal 12% chroom in de legering werd verwerkt, deze legering niet gaat roesten. Tegelijkertijd werd er in Duitsland een soortgelijke ontdekking gedaan. De firma Krupp bracht toen deze nieuw ontdekte staalsoort op de markt. Het kreeg V2A als naam.

Tegenwoordig zijn er meer dan 200 verschillende soorten roestvrijstaal en allen bevatten een legering met minimaal 12% chroom (Cr) als legeringselement. Het verwerkte chroom zorgt ervoor dat een dun laagje chroomdioxide wordt gevormd op het staal. We kunnen dit beschouwen als de huid van het roestvaste staal die beschermt tegen corossie. Als deze "huid" beschadigd kan er roestwerking ontstaan. Chroom is het belangrijkste legeringselement van roestvrijstaal, maar niet het enige. Er wordt ook wel nikkel, molybdeen en titaan toegevoegd om de roestwerendheid te versterken. Stikstof verhoogd de sterkte zonder invloed te hebben op het taaie aspect van het materiaal, zwavel verbetert in combinatie met mangaan, de verspaanbaarheid (zoals boren, frezen e.d.) terwijl koolstof zoveel mogelijk moet worden beperkt, omdat deze stof de roestwerendheid juist niet ten goede komt.